Өлеңдер ✍️

  06.09.2022
  68


Автор: Зейнолла Тілеужанұлы

ЖЕРМЕН СЫРЛАСУ

І
Табиғат ғажап!..
Төбемнен төніп күлді аспан.
Қалғиды таулар...
Бастарын мәңгі мұз басқан.
Шалғында жаттым,
Бақаның елтіп әніне...
Байғыздың үні –
Құлаққа келіп бір жақтан...
Сол түні алғаш жұмыр ЖЕРМЕНЕН
Сырласқам!
Жаудырап жұлдыз...
Жарқылдап аққан түнгі айдың,
Жүзіне қарап,
өзімнен-өзім мұңайдым...
қысқа ғұмырда –
сазындай сұлу сырнайдың,
бес-он күн ғана...
Бұлбұлың болып жырлаймын!
Тозамын мен де!
Тозасың түгел –
өзгең де...
Таулар тозады –
Нөсерден,
Күннен,
Желден бе?
Масаты қырда –
Масайып қасқа құлын жүр...
Өзінше мәз боп,
Өмірге мынау келгенге....
Мойындау керек!
өмірге келу –
Жаңалық!
ЖАҢАЛЫҚ даңқын –
Мадақтап көкке жаялық!
Алтын күн – АНАМ!
Жұмыр ЖЕР –
Жәннат бесігім.
Бесіктен таңда –
Оянсын күліп балалық!..
Осы бір сөзді –
Ақын да бүгін айтады-ақ!
Күркіреп таулар,
Жаңғырып дала қайталап.
Африкада маврлар тұрды ұйқыдан,
Палестинада ашыққан ұлын...
Арқалап, Аналар неге –
Кербала шөлін кезеді?
Кеберсіп жатқан –
Бұлдырық құмнан безеді.
Пәкістан жақтан
Жауыр атанын бақыртып,
Ауғанға қарай
Пуштундар ауып келеді...
Пуштундар асып...
Келеді қара таулардан.
Соңында жауы –
өртенген ауыл лаулаған.
Жетекке жүрмей
Жетім ботасы боздаған...
Қарғайды кімді...
Қаралы жесір зарлаған?
Қай жерден көрдім...
Осындай көшті аумаған?..
Түк көрмегендей –
Түйелер ғана сабырлы.
Қаралы көштің –
Қаралы жүгі ауыр-ды.
Қомның үстінде –
Қара балалар қылқиып,
Қара жартаста
Қара күшіген қалғиды...
Қайдан көргенім...
Есіме түспей дал қылды!..
ІІ.
Бағзы жылдарда –
Жырақта қалған кешегі...
Менің де елім –
Осылай босқан деседі!
Жұтаған жұрттан
Бұлаңдап қаңбақ өтеді.
Үдеріп үнсіз...
Қаралы көштер көшеді.
Қаралы көштер...
Қарақан бұлыттан аумаған.
Убақ та-шубақ...
Шұбыртып дауыл айдаған.
Ере алмай көшке
Кәрінің көзі жайнаған...
Алақан жайып,
Алапат күнді қарғаған!
Жесір ме...
Жел ме,
Даланы кезіп
Сарнаған?
Тұлпары тулақ –
Емендей берік ері аруақ!
Жаралы сарбаз –
Шоқпарын сүйреп жаяулап,
Қаңыраған жұртта –
Жалбыр төбеттер ұлыйды,
Мөлиіп айға –
Қырқадан шыққан алаулап...
Көз жасын көрер –
Көзіне түспей жан бөтен!
Иесі қайда?..
Қай сайда басы қалды екен?
Құтсыз қоныстан –
Түңілген кезде –
Тәу етер...
Иттің құдайы –
Аспанда жүзген ай ма екен?
Түбі түскендей –
Аспан төнеді күл бетті...
Күлбетті көктен –
Дала төсіне күн өтті.
Атан қомында –
Артылған қара кебеже,
Кебежелерде –
Қара балалар жүдепті...
Шексіз де-шетсіз...
Таусылар емес,
Құм әлі!
Айдынды көлді –
Көретін күн де туады!
Кебежелерден –
Жауатын күндей күркіреп,
Гүрзісін білеп,
Батырлар өсіп шығады!
Батырлар сон соң...
Қылышын тасқа қайрайды!
Қырық кез оқты –
Қорамса белге байлайды.
Санына тиген қамшыдан тұлпар шамырқап,
Есірік билеп,
Сулығын қарш-қарш шайнайды.
Түнеріп таулар...
Айқайға қосып,
Айқайды!
«Қайт! Қайт!», – деп жауын,
Жасыныменен жайқайды.
Қараңғы сайда...
Түнеріп тұрған сарбаздар –
Қақпа тастардан –
Қарауыл салып байқайды...
ІІІ.
Табиғат ғажап!..
Төбемнен төніп күлді аспан!
Қалғиды таулар...
Бастарын мәңгі мұз басқан.
Шалғында жаттым...
Бақаның елтіп әніне,
Байғыздың үні –
Құлаққа келіп бір жақтан...
Сол түні алғаш –
ЖҰМЫР ЖЕРМЕНЕН сырласқам!
Көлбеңдеп көзден –
Ғаламат толы ғаламдар!
Біріне бірі –
Ұқсай береді замандар.
Сенбегендерің –
Қызыл теңізге қараңдар!
Қызыл теңізде –
Ағып барады адамдар...
Қып-қызыл өртке –
Оранған Шығыс –
Жарадар...
Торғайдай тозып,
Тентіреп кеткен бала бар!
Қолға ұстағанын – көсеуі ғой деп қалмаңдар!
Автомат асып,
Үйінен шықты Аналар!
Қызарып түнде –
Алаулап Шығыс жанады.
Қып-қызыл оқтар...
Ерсілі-қарсы ағады...
Дүлей танкінің –
Шықырлап шынжыр табаны,
Ұйқыда жатқан –
Ауылды таптап барады!..
Шығыстың таңы –
Тұнжырап атты тұлданып.
Шудасын жайып,
Тауларға шөкті бура бұлт...
Хафиз жырлаған –
Иран бақтардың орнында,
Қалқиып жатты...
Қара пілдердей...
Күл қалғып.
Өртенген қала...
Өліктер жатыр жерленбей!
Қарғалар жетті...
Қаралы тойға келгендей.
Кәрілер отыр –
Көне мешіттің жанында...
Дәл осы қазір...
Тозақтан қашып келгендей!..
Миуа гүлдеп,
Қара орман шулап желменен,
Асығып мұнда –
Асау Ертістен келген ем.
Мынау сұмдыққа...
Балалар бей-жай қарайды,
Көзін ашқалы...
Соғыстан өзге көрмеген!
Ыңырсып жатыр...
Арыстан шығыс жарадар!
өртеніп жатыр...
арудай әппақ қалалар!..
Американдық тот басқан танкі ішінде,
Тығылмақ ойнап,
Мәз болып жатыр балалар!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу