Өлеңдер ✍️

Қайтейін...
Қу дүние, қырсығыңды-ай,
Зырлайсың сұм тағдырдың ұршығындай.
Басыңда бас иіп тұр Асанәлі,
Біздің Алтай тауының бір шыңындай.
Тірліктің дәмі кетті ерініңде,
Бүгін – у,
Кеше болған гүл-шырындай.
Отқа түскен көмірдей жүрегімді,
Қысады қайран қайғы шымшуырдай.
Қала бердің,
Қарағым,
Тасқа айналып,
Кете бардым көзіме жас байланып.
Таулар тұрды көрісіп, құшақтасып,
Төбемізден қара бұлт көшті ойланып.
Әппақ қарда қызғалдақ қызарады,
Құрсауланған қабірдің мұз алабы.
Нұрлы бейнең кенеттен тасқа айналып,
Тасқа айналып ғұмырың ұзарады...
Қайран жүрек жатса да мұз көрмеде,
Қатқан тоңнан қайырым іздер неге?
Тепкісіне тағдырдың төзу үшін,
Тасқа айналу қажет-ау біздерге де?!