Өлеңдер ✍️

Шаруаның баласы болсам да,
Шаруаға қырсыздау өсiп ем...
Киелi жерлерге қонсам да,
Неге осы ылғи да кешiгем?
Бiр iсiм бiр iспен жымдаспай,
Бәрiнен кешiгiп жатқаным.
Тiрлiгiм төсекпен мұңдастай,
Көрмеймiн таң күлiп атқанын.
Көрсем деп, шыным сол,
асығам,
Бәрiбiр кешiгем нелiктен?
Бәрiн де бастардай басынан,
Өмiрге әлде ерте келiп пе ем?
Әлде кеш келдiм бе, бәрiнен,
Сондықтан құр қалып
жүрмiн бе?
Айырылған нәрiнен, әрiнен,
Солғаны тиедi гүлдiң де.
Кешiгем ойларға, тойларға,
Алғашқы қарларға кешiгем.
Кешiгем қазына қойнауға,
Жаны iзгi жандарға кешiгем.
Кешiгем бақтарға шуақты,
Қадiрлi кешiгем досыма.
Кешiгем ашуға бұлақты,
Жоқ, әлде, шын өмiр осы ма?
Киелi жерлерге қонсам да,
Келелi iстерге кешiгем...
Шаруаның баласы болсам да,
Шаруаға қырсыздау өсiп ем...