Өлеңдер ✍️

Сәуір шуақ төсіне тақса күліп,
Сағым-сыры қойнынан жатса ағылып,
Баяулап кеп үлбіреп қонақтайды
Арғанаты-кеудеге ақша бұлт.
Жабырқатып тағдырдың жегі күзі
Содан солып қалған-ау тегі, жүзі,
Қары кете үйіріліп бұлт боп қонып,
Жұбатады беймәлім пері қызы.
Жел аластар асығыс желіп келіп,
Арғанаты тұрады ерік беріп,
Көкке қарай серпілген жұмбақ ару
Жібереді көз жасын төгіп-төгіп.
Әлдеқайда сонан соң жөнеледі,
Жаны мүлде шаттықтан бөлек еді.
Кермек, мөлдір көз жасын сіміріп қап,
Арғанаты сонымен көгереді.
Жерді жара, ұмсынып көкке мөлдір,
Арыла алмай өксікті өкпеден бір,
Тегін іздеп жүдейді телмірумен
Пері-қыздың жасынан көктеген гүл.
Қара тастың сия алмай ұғымына,
Риза болмай тентек жел қылығына,
Үні шықпай жылайды бейкүнә гүл,
Нала болып бір сәттік ғұмырына.
Арғанаты қалады...көп қонағы,
Қонақтары мұң тастап аттанады.
Ақша бұлт-пері қыз секілденіп,
Налалы гүл бір күні жоқ болады.
Ұлпа тәні үлбіреп мамық қанат,
Бұлт бүркеген дидарын тамұқ қамап,
Айналып кеп пері қыз тамшы үзеді,
Қарт жотаға күрсіне, налып қарап...