Өлеңдер ✍️

Үмiттенем, мың сан рет түңiлем,
өтiрiк пен жалғандыққа iлiгем.
Қашықтыққа жүгiретiн жүйрiктей,
таңнан тұрып, кешкiлiкке жүгiрем.
Жүгiремiн, жалпылдайды жантымақ.
Дүбiрлерден жердiң шары қалтырап.
ұмтыламыз аласұрып, анды үгiп,
тәуекелдi бiреулерден тартып ап.
Асығыс жұрт.
Уақыт бiздi үптедi,
Шатасады айқай-шудың жiптерi.
Аптығады сөздер сөзден озам деп,
Сөйлем кеттi теуiп өтiп нүктенi.
Кешкiлiкке жетем ақыр ентiгiп,
әлiм құрып, ақыл-есiм мертiгiп.
Сағыныштың сау-тамтығы қалмайды,
Сезiмдерiм отырады көн тiгiп.
Сонда-дағы қайтпақ емес меселiң,
Ұйықта, әлем, шексiз әлi кешерiң.
Оятады бiздi тағы таң атпай,
Мәшинелер тәнiн жуып көшенiң.
Өмiр солай!
Ұнат мейлiң, ұнатпа.
Оны ешкiм жатқан жоқ қой сұрап та.
Жыла!
Шыда!
Адам деген ұлы есiм,
ұлы есiмнiң тiршiлiгiн құлатпа!