Өлеңдер ✍️

Түсіме енеді
Жылқының кісінегені...
Кеңдікке құштар сәйгүлік жанымды менің
жылқы мінезді адамдар түсінер еді.
Арғымақ қайда?
Мінер ем қарғып-ақ тойда
Сыртымнан біреу мырс етіп сөйлесін мейлі:
«Атқа мінбей-ақ ақындар жанды бақпай ма?»
Мазақтаса да
жанымды азаптаса да
Жылқы дегенде шыдаман!
Бәйге деп өлген
шабандоз көрсең егер де — қазаққа сана!
Түсіме енеді
Жылқының кісінегені...
Цирктің атын көргенде жүрегім жылап,
Абайша айтсам «сыртым сау, ішім өледі».
Қала тарылды!..
Аңсаймын Қараталымды,
қамшының табы, жылқының тер иісі сіңген
(балконда отырып) иіскеймін алақанымды.
Тарылды дала!..
Мүжиді жанымды жара,
ипподромда ит болған жүйрікке қарап,
кеңдікті іздеп соғамын санымды ғана.
Торыған аңша
Түскендер соңыма қанша,
Шабандоз қазақ деп білсін
ғасырда алғы
Кентавр Хирон көлденең жолыға қалса!.