Өлеңдер ✍️

«Бұйырмыс» та, «жазмыш» та – кәрі ұғым,
қалай ата – бәрібір ғой, бәрібір.
Қай жерде адам, ырыс таптың, құт құрап,
қай жерде, адам, маңдайыңа бітті бақ,
қай жердің де өз тағдыры бар шығар,
топырағыңа біткен тағдыр – мықтырақ.
Туыпты әкем баурында бір үрпектің,
әкемнің де тілегін қарт тілепті бір текті.
Ол туғанда кім білген:
қай қабақтың топырағы бұрқ етті?!
Болмады, рас, қоныс іздеу ықылас,
өз көрінен қашпағаны да ып-рас.
Қызыл вагон – қызыл, қызыл от-тізбек
алып кетті деседі ғой – өтті шақ.
Қызыл вагон – қызыл, қызыл от-тізбек
жанып кетті деседі ғой түндерде
шұбыра ұшқан оқ құсап.
Түбі қайтып оралар-ау деп біз де,
күттік, күттік – өтті, бітті қан майдан.
Кім біледі, майдан да емес,
әкем сонау шалғайдан
бір бұрқ еткен топырағын кетті іздеп?!