Өлеңдер ✍️

  21.05.2022
  99


Автор: Динара Мәлік

Бұрын мені сүймегендей жан адам....

Бұрын мені сүймегендей жан адам,
Ой ішінен сезім таппай оралам...
Көңілімді қыс кетті ме суытып,
Кім болды екен, тонаған?
Бұрын мені құшпағандай бір адам,
Сезім қалды су бетінде жылаған...
Толқынменен тербелгенім есімде,
Ол кім еді ұнаған?
Үмітіңді нұр етеді үн деген,
Мен ешкімді тәріздімін сүймеген.
Бір құшаққа құлап барып қурайтын,
Бақытты ма гүл менен?
Махаббаттың маздаттым ба шырағын,
Қашан, қай кез, кімге арналды бұл әнім.
Гүлді адамдар бақытты деп ойлайды,
Бөліп алып сыңарын.
Көкіректің көзін ашып күн көрер,
Табиғат та тілін жұтып сенделер.
Жұп болуға міндетті екен тек қана,
Жер бетінде пенделер!
Тау секілді кеудемізде орман-құз,
Бұл жалғанда, бір арманға қорғанбыз.
Сыздататын, мұздататын сыр бермей,
Әр жүректе жылап жытыр бір-Жалғыз...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу