Өлеңдер ✍️

Шiлiңгiр шiлде аспаны тұнық неткен,
Қарайды күннiң көзi күлiп көктен.
Борпылдақ күлге аунаған күрең тауық,
Су iшiп тұр қалбырдан жылып кеткен.
Шөл қысып кепкен таңдай тақылдайды,
Басынан кешкен жандай қапыл жайды.
Асты от, үстi де от қарып тұрған,
Жамбасы қызған құман сақылдайды.
Шiлденiң табы қаппа ұрған көзге,
Соқпайды-ау, тiзгiнсiз жел қырдан кезбе.
Миың да қайнап бiр сəт кетедi екен,
Құдайдың күнi өртенiп тұрған кезде.
Үркердей ауыл куə қолаттағы,
Құлайды қырдан Сырға жол ақпалы.
Дем алған иiннен қоразға ұқсап,
Самауырын дастарқанға қонақтады.