Өлеңдер ✍️

Жүрек байғұс бүлкiл қағып,
Тiл қата алмай тылсым жанға,
Құлын мүшең ырқымды алып,
Құлқым қанып... құлшынғанда,
Сиқыр сезiм сылқымданып,
Сырт бермекке ыршынғанда,
Ғашықтықтың ғұрпын бағып,
Қыз баладай қымсынғанда –
Өбек қағып, өбiп барып,
Өрттей өршiп, өлiп-талып,
Тiлегiмнiң мың мақамы
Тiл ұшына келiп қалып,
Гүлжұмақтың Тоты құсы
Көлiмнен де, төрiмнен де
Гөзал түспен көрiнгенде,
Көктем мен жаз өларасы,
Көкжиек пен көк арасы
Тiгiсiнен сөгiлгенде,
Гүлғызардың көмейiнен
Сиқырлы саз төгiлгенде!
Тəн мен жанның шекарасы
Шексiздiкке шегiнгенде –
Көзiмдi ашып, есiм жисам:
Дəл сендей қымсынып,
Дəл мендей құлшынып,
Көкке қолын ұмсынып,
Күн шығып келедi екен!..