Өлеңдер ✍️

(Бақытжанға)
Торлап кеткен бұлттардай ой қабағын, ,
Алған шымыр денесіп жайлап ағын,
Ақ, көгілдір, нарт қызыл сәулелердей
Төңірегі тұтасқан айнала үн.
Сол үндермен биіктеп, төмен түсіп,
Ән шарықтап, жатады өлең ұшып,
Әр толқынның ойнайды кеудесінде,
Белдеседі дауылмен ерегісіп.
Өнер оған сиқырлы ауыр дерттей,
Ән дариясын ағады жарып көктей,
Лапылдайды, шалқиды жалын атып,
Әйтеуір ол қалады жанып кетпей!
* * *
Өмірдің түні болмай ма,
Дүниені көзден жасыратын?
Өмірдің күні болмай ма,
Аспаны шайдай ашылатын?
Адамның сыры болмай ма?
Өзгеден жасыратын?
Адамның мұңы болмай ма.
Кектеніп ашынатын?
Адам сырын жырласам айып па,
Жүрегінен хат тасушы боп.
Адам мұңын жырласам айып па,
Арманының жоқтаушысы боп.