Өлеңдер ✍️

Ішін өртеп бір жалын,
Ерте тұрған ғашық күн,
Сүйгенінде шыңдарын
Бестау менен Машуктің.
Бүкіл қала тұрады,
Оянып таң нұрымен.
Омырауын жуады,
Екі таудың суымен.
Салмасын деп байбалам,
Бірдей көріп екеуін.
Жалғыз өзі жайлаған
Екі таудың етегін.
Көз алдында тау тұнып,
Өзен де тұр «жылап тал»,
Таста бүркіт талпынып,
Тасырлаған бұлақтар.
Құз қиядан құлаған,
Еріп су боп мұз белі.
Күнде дауыл сұраған,
Жатыр ақын іздері.
Таңғы лебі ауаның,
Жапыраққа тұнғандай.
Ақ денесін қаланың,
Шипа сулар жуғандай.
Ерте тұрып ол бұрын,
Сақтағандай жұрт үшін —
Жас ауаның мөлдірін,
Бұйра бұлақ күлкісін.