Әңгімелер ✍️

Кешкі тамақтан кейін Баян сурет салуға отырды да, Аян кітап оқуға  кірісті. Асүйден шешелері ыдыс жууға шақырды.

       – Мен Қиыр Шығыс тайгасында саяхатта жүрмін. Дерсу Узалаға еріп, солтүстікке қарай кетіп барам... Ыдыс жууға уақыт жоқ, – деді Аян кітаптан бас алмай.

– Ыдыстарды жуып тастап, кеш бойы сурет салармын, – деп Баян асүйге кетті. Асүйді тәртіпке келтірген соң, бояуларына қайта кірісті. Аян кітапты оқып болып жанына қойды да, Баянға қарап:

       – Міне, мен де саяхаттан оралдым. Енді ыдыс жууға болады, – деді.

       – Ыдыстар бағана жуылып болған.

       – Бетіңдегі не?

       – Білмеймін, – деп, Баян бетін сипады. – Балдың жұғыны екен ғой.

       – Алақай, мен де бал жеймін! – деді Аян қуанып.

       – Балды мен тауысып қойғам.

       – Неге?

       – Апам: «Өз тиесіңді де, Аяндікін де жеп ал. Ол Қиыр Шығысқа кетсе, жуырда орала қоймас» деген.