Өлеңдер ✍️

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Дүниеге сыймай аласұрғанда,
Арқасы қысқан бақсыдай.
Ақыннан енді аласың бар ма,
Тақуа бейіл, тақсыр-ай.

Іштегі рухтың күшін білгенде,
Жыр – көңіл шешпес жығасын.
Тәпсірді жырмен түсіндіргенде,
Қабыл ет Тәңір, дұғасын.

Ақынға деме күнәсі қонар,
Бес мезгіл өтсе бейнамаз.
Жақұт жыр – оның дұғасы болар,
Жүрегі оның – жайнамаз.

Ұжмаққа ақын бір-ақ аттады,
Ұғатын болсаң санамен.
Қара өлең – оның қырағаттары,
Қағбасы да оның – қара өлең.

Құтпанды ойласа қиналар іші,
Жүректің тыңдап әмірін.
Ақындық талант сыйлағаны үшін,
Сүйеді ол жалғыз Тәңірін.

Діндерден жаққан жатқа күйесін,
Дәркүмән әлем дір еткен.
Сүйеді ақын Жаппар иесін,
Сүйеді жалғыз жүрекпен.