Өлеңдер ✍️

Мен оны шаршадым күтуден,

Күтуден содан соң көктемді.

Көктем тек бір құшты көк белді.

Ол болса бір xатпен шектелді.

...Сағаттың сыртылы тым суыт,

Тыныштық әуені тұншығып,

Күрсіндім.

Күбірлеп ішімнен:

Жоқ!

Мен емес,

сәуірдің жанары

қараша мұңымен мөлт еткен.

Мен емес әлсіздік көрсеткен!

Құстар ғой іздеп кеп жайлылық,

Таба алмай тау асқан қайрылып,

Сұңқылы үзіліп барады...

Тек күту.

Іңірде, таңда - осы.

Сіңіріп күп-күңгірт бояуды

төңірек.

Тағы түн таянды.

Сұраймын шарасыз көк белден:

Түбінде келетін көктем мен,

Түбінде келмейтін адамды

Күтудің қажеті бар ма осы?!