Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ағашы жоқ кең далаға өң беріп,Қырат-белде қаулап өскен қау қалың.Деп тұрғандай жел соққанда тербеліп:«Тағы да бір ағыл-тегіл жау, жауын!»Жанға жайлы..

Бірінші суретЖаз. Дала. Шаңқай түс. Қарасын жоқ көз жіберсем жыраққа, Байқалады сағым - белдің дірілі. Болар-болмас естіледі құлаққа, Торғай үні..

Білте шамның жарығында қолқап тоқып білтегешпен,Бір қарт əже, бір жас ана екеуара шүйіркелескен.Əлі гүлі ашылмаған, жар ыстығы басылмаған,Оттай қызу..

Қара көзім түпсіз терең, тұңғиық,Қарашыққа алғандай-ақ нұр құйып.Қара мұрттың болар-болмас ізі бар,Иегіме түк шығыпты тырбиып.Қара қасым садағындай..

Жер-ананың тəнтімін ерлігіне, Қазынасын ақтарып берді, міне! Түсінбеймін, алайда, түсінбеймін, Қара жер деп атайды жерді неге?Бар тіршілік жерден нəр..

Қайран қаламын! Қалай өмір сүреді кейбіреулер, Тебіренбей, толқымай, ғашық болмай,Арнасынан бұрқанып тасып-толмай. Мазмұны бай кітаптың «Тірлік» атты..

Ой мен қырды шарлаған кезбе көңіл Істегісі келеді өз дегенін. Ойлағаның алайда, бола бермес, Мүлт кетеді көбіне көздегенің.Үміт етіп қол жетпес айдан..

Күннің көзін көрмедім көптен бері,Күнде жауын... Шығарды шектен мені.Сағыныштың оты өртеп өзегімді, Өңмеңімнен өтеді өкпек желі.Жауын, жауын!Аспанның..

Ұлылығы білінбеген өзіне,Ең ақкөңіл дала ғой деп сезінем.Туған жердің ыстықтығы соншалық,Оттай болып басылады көзіме.Иіс май мен əтіріңді мазақ..

Тыңдайық дедің өлеңді, Көңілдің құлпын аштың сен. Жаңғыртты бүкіл əлемді Кеудемде тулап тасқын-сел.Көкейде жатқан сыр қалың Ашылып көзің, қақ..

Жоғарғы соттың жанында құрыпты малдас үш биім,Найқалған нарық тұсында шешімін табар іс қиын.Ақиқат күткен ақ үйден келеді шығып біреулер,Оларға..

Елдің міні ұлғайып,Сөздің құны азайып,Тапқан бала қайырылмай шешеге,Ұры-қары толып кеткен көшеге,Некесіздер нəсіл болған заман-ай!Не жер жыртып, қой..

Диқанмен тең жазушының еңбегі,Қиын күзде ырыс болып өңбегі.Күннің нұры, жауын суы болмаса,Өнім бермес топырақ та жердегі.Соқа салса, емес оның..

Жылдарға қарап жылжыған,Байқадым көбін уақыттыңАударсын назар кім бұған?Алайда, босқа жатыппын.Айларда тағы кенелдім,Сағатқа қарап кідірдім,Минутқа..

Келер кезде нұр-көктем,Кəрі қысқа құрмет кем.Əлі жерде жатыр қар,Жауын жауып тұр көктен.Жерді билеп бір желік,Сай-салаға су келіп,Сыпырылған..

Көктем əлі жеткен жоқ,Қыс ызғары кеткен жоқ.Келер күнге үміт көп,Өткен күнге өкпем жоқ.Қардың басын қар алар,Ханның басын хан алар.Қатып жатқан..

Қара суды көрсем де,Қайнап-қайнап сарқылған,Біраз жасқа келсем де,Мінезім жоқ тартынған.Табамын деп шын тұрақ,Жақсылармен табыстым.Шындық үшін..

Минуттар желіп,Секундтар еріп,Күндерің кеміп, жылатып,Желкеңе келіпТұрады төніпТаусылмас демі уақыт.Айдаған сеніТағдырдың желіКетуі мүмкін..

Ойы мен ісі тұратын биік,Шалдардан мен де бата алғам.Маубастар, бірақ, шамыма тиіп,Жасымнан теңтек атанғам.Болса да бүгін көздері тірі,Айтамын кімге..

Қамалды алпыс деген аттап өттік,Мінекей, енді алпыс төрт жасқа жеттік.Достарға құрмет жасап, сый ұсынып,Дұшпанды қарсы келген жасқап өттік.Білсек те..

Мөлдір бұлақ, сен теңізге құймайсың,Бəлкім, бір күн өр екпінің басылар.Теңіз суы неге ащы деп ойлайсың.Өйткені, онда қан мен көздің жасы..

Өзен болып жылғалар, өзгереді арналар,Жермен-жексен болады күні бітсе зор қамал.Тартылады теңіздер, мұжылады тау-шыңдар,Жасасаң да қанша жас, өлмей..

Күндерім аз таза жүрген балағыма шаң қонбай,Жаға-жеңге қір жұқса да, жүрдім, бірақ сəн қумай.Шаң-тозаңды ата-ананың мейірімі сол тұстаКетті шайып..

Ыза қылса, ырза қылар біреуі,Шипа болар айтқан сөзі – шын емі.Мына мені кесапаттан не түрліСақтап жүрген жақсылардың тілеуі.Толқығанда бұл өмірдің..

Көлікті жүруші едік жолдан көріп,Үй маңы жыпырлаған толған көлік.Алады көздің жауын жалтылдағанАстында əркімдердің болған көлік.Көлікке мінбеген бар..