Абдулмахмуд пошатаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Әй ағасы,Неге көңіл шекті мұң?!Әзілдескен қандай жақсы кеш құрым.Күнін кешпе өтінерім өмірде,Қойды үркіткен, кебін киіп ешкінің.Аталы сөз айт,Бағың..

Кеше ғана толып едік қырыққа,Бір жыл өтті қас-қағымда қарашы.Мына тағдыр дес бермейді ырыққа,Сырғып өтіп, жылжып өтіп барады.Пейілдер ақ, айналаны..

Білгің келсе менен де сұра жайды,Құдайым сені мұнша сынамайды.Қарапайым,Алладан үмітті жан,Бір басына мол мансап сұрамайды.Кімдер ол,Өртке оранып..

Бұл деген қазіргі, заманның талабы.Мансабың өтеді, байлығың қалады.Адамға бұл өмір, прокатқа берілген,Бір қолмен бергенмен, бір қолмен алады.Мода ғой..

Қорықпаймын,Құйындардан мен деген,Долы соққан дауылы да жеңбеген.Тағдыр атты,Ақ кемемді басқарам,Өмір-теңіз толқындары тербеген.Бек Жылқыбаев* *..

Өлең деген өсекші, тыңда мұны,Жұртқа жайып жүреді сырларымды.Жан дүниеңді ақтарып тысын сөгіп,Өзгеге жеткізеді мұңдарыңды.Болсын деймін жан дүнием..

Үйде жалғыз, ашық еді есігім.Жайлап қана біреу есік қағады.Есікті ашсам, жәй сұрайды кешірім,Бір бойжеткен маған көзін қадады.Танымадым, сұрағам жоқ..

Бауырларым мені айып етпеңдер,Оралмайды келмес жерге кеткендер.Адуынды мінезіме шыдамай,Теріс қарап,Теріс қарап кетпеңдер.Оған куә, жаратқан да, көк..

Не деген ауылымның кеші мұңды.Жан едім,Жүрегі ақ, кешірімді.Ардан безіп жүрген де өзім екем,Бақ келіп түрткілейді есігімді.Құны бір, көк тиын боп..

Қиналғаныңда қорған бола алмадым.Боран соққанда, орман бола алмадым.Қасқөйлер көп қой, нағылет атқыр,Араша іздеп, солғанда жанарың.Мен неге сол..

Дәріптейміз неге осы жат елді.Валентин кім,Ол не қылған әпенді?Хеллоуин- деп бет жүзіңді бояп ап,Жастарым ау,Кім түзейді қатеңді.Әр күн бақыт,шерің..

Бір гүл көрдім,Ұнады еркелігі.Ұнататын жан едім ертегіні.Неге қыста гүл атты сезім гүлі,Қоштаспай-ақ басқамен, ерте міні.Жан екен жүзі жылы..

Жақсы күндер жақсы ғой тілекті үміт.Бақыт үшін балақ пен білек түріп.Жақынын ұмытқанды түсінбеймін,Өзге жанға жақсылық тілеп тұрып.Орындалсын әрдәйім..

Кейбіреулер ту көтеріп ұрандап.Аңғал елді адастырып, жүр алдап.Кейбіреуі салафи боп көкиді,Дәлелім деп ұсынады, құранды ап.Қыздарымыз кафе кезіп жүр..

Ақын едім жүректе жыр түнейтін,Санаңды да жаңғыртып сілкілейтін.Әйел деген көктемгі кемпірқосақ,Әйел деген қырмызы түлкі кейпің.Бай, бағлан..

Деген оңай,Екі бөлек екенбіз.Сыңарсыз ақ бұл дүниеден өтерміз.Осы күнге қол ұстасып жеттік біз,Талай тағдыр тауқыметін көтердік.Жүгендеді өмір мені..

Нөсер жауын себелеп, терезеңнен.Бір өксігің байқалып кенезеңнен.Ғашықтықтың бал дәмін сезбегендей,Солғын тартқан ерінің, кенезерген.Булыққандай..

Жаңбырлы түн,Сан ойлар жетелеген,Менің жайым белгілі-ау бесенеден.Тамшылаған тамшыдай ғұмыр-дүние,Мен соңыңнан ілесіп кете берем.Әр нәрсеге ұмтылар..

Бақыт тілеп,Саулық тілеп көктен біз,Бала көңіл,Көктем жігіт, көктем қыз,Қол ұстасып жүрген едік, қос жүрек,Екі тағдыр,Екі жаққа кеткенбіз.Ғашығым..

Неге неге қаланың кеші мұңды.Бақыт неге қақпайды есігімді?Сарғайып күтуменен өтіп жатыр,Келер жан айтшы маған есіміңді.Жандар да болды өмірді сауықты..

Ұнайды ақындар да, әнші маған.Шарықтаған шабытын қамшылаған.Ақындар бойын тіктеп кетеді екен,Көз жасын сүртіп алып, тамшылаған.Бұл жұртқа өрелі жан..

Бір қыз бар көз жанары күлімдеген.Ағаны асыл, ініні күнім деген.Бағыңды тапшы құрбым бұл жалғанда,Ерніңді сүйетін кеп дірілдеген.Күле түс,Күле жүргін..

Сарышаян едім,Сүйгенді қалар ұнайтын.Жүгірген жетпес, қуған бір кетпес, бұл айқын.«Тауешкі» деген керемет жұлдызнама ғой,Еркелеп келіп ығыма менің..

Неге жарым, бүгін маған сен-деді?!Айтқан сөзім зая кетті, сенбеді.Құшағыма құшып келген гүлімді,Байқамады, байқағысы келмеді.Гүлді алып босағаға..

Әйел сенің жан жарың,Әйел ана!Әйел үйдің ұйтқысы, әйел пана.Мықты еркектің артында, мықты жан тұр,Бағыңды баянды етер, әйел ғана.Әйел сенің берекең..