Баян тіленшина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ақ ниетті соңыңа ертегі еттің,Ағажан, неге өмірден ерте кеттің?!Жаным мәңгі аңсар деп сезбедің бе?Сен неге еркелеттің?!Мұңлық-өмір салмақшы мені..

Көмештен өсіп, түледің,«Ел-ел» деп соқты жүрегің.Қоңырау-күлкі сәбимен,Бір жасап мәңгі жүр енді!Мектептің илеп балшығын,Санасын елдің аршыдың.Халқым..

Көмештің бұлақ мінез азаматы,Тұлпардың тумысында қазанаты!Кіл жүйрік жарысқанда тектіліктен,Тобыңда жан болмайды оза алатын.Біреуден сәуле түсер бір..

Көк байрақтай айбыным,Ақылдың кені – байлығым.Тіленші бидің кенжесі,Немересі Майлының.Кіреуке сауыт қорғаным,Құрметі жүрген ортаның.Әркім де түсер..

Қилы да қилы асқардан,Өзіңнің тұлғаң биік тым,Өмірім сенен басталған,Сондықтан, сенсің сүйіктім.Шындықтың жүр деп жолында,Өсірдің мені жал..

Жүректен жүрегімді бөліп берген,Мейірі бар әлемге көрік берген,Анашым, жаным анам, жалғызым –сен,Бар кезең, бар жағдайда еріп келген.Анашым, алақанда..

Ақын деген атым бар,Азаматтық датым бар,Тіленшина Баянмын,Халқыма түгел аянмын,Достас десең, достасам,Қастас десең, қастасам,Неге де болса..

Нүктесін телефонның баса берме,Апаңмын, ұлы әдептен аса бермеАйтамын айтар болсам айдан анық,Мен емес өзгеретін таса жерде..Сенгіштік – кемшілігім..

Айтайын, Ғалым, шағымды,Көз алдаған сағымды,Екі ай болды түсіндім,Қаламым содан қағынды!Бүк түсер, не не тік түсер,Асық- сөз Саған ағылды.«Жігерге»..