Өлеңдер ✍️

  10.06.2022
  134


Автор: Жәлел Қуандықұлы

КҮЗ, ҮМІТ...

Сол бейне,
Сол бір сәт,
Сол бір түн...
Мен неге осынша солғынмын?
Жалт еткен бір күндік махаббат
Елес боп, көзіме толды мұң.
Мен неге осынша солғынмын?
Қондың да, қайта ұштың бағымнан,
Мен бе едім,
Сен бе әлде жаңылған?
Біз кеше бақытты ек,
Ал бүгін
Айналып барасың сағымға.
Пәк сенім шықты да бір қалқып,
Жүректі жіберді сандалтып.
Бір түндік махаббат жалыны
Түтеді жанымды дал-дал ғып.
Жылт еткен бұл сезім – жылымық,
Әп-сәтте жоқ болды үзіліп.
Атымды бір рет атамай,
Келдің де, кеттің ғой күз, үміт...
Ғұмыры аз ұшқынның әлегі,
Еркімді неге ұрлай береді?
Көңілім, сол қаңбақ сезімнен,
Әлі де боп жүрме дәмелі...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу