Өлеңдер ✍️

Алматының көшелері тым суық,

Менің жаным өртке оранып барады.

Мына сұрқай Тіршіліктің қым-қуыт,

Мені уатар қалмағандай амалы.

Оңашада өксіп алсын деді ме,

Кенет Аспан сығып алды көз жасын.

Менің жаным Өлең болып егіле,

Өмір болып а-а-а-л, бір келіп боздасын.

Алматының баққаны – өсек, айтқаны – ән.

Сескенді ме, күрт өзгерді Аспаны.

Ал Алматы Алматы боп қайтадан,

Сабылысқан тіршілігін бастады.

Бұл Алматы көргеніне сенетін,

Көрінгенге ойыншық боп сыналар.

Алматы-Қыз бір қолында темекі,

Алматы-Ұлдың бір қолында сыра бар.

Бұл қалада ардақтайды кім сені?!

Атыраудан әкелгенмен жол күліп.

Алматының көзіндегі қайғысы,

Көзіме кеп көшіп алды сол күні.