Өлеңдер ✍️

Келмейтін жағажайда кемістікке,
Шуақты күн көзінен ең ыстық не?
Аспандай төңкерілген көз алдымда,
Сыймастан теңіз жатты кеңістікке.
Толқынмен майда ақжал араласып,
Көк сағым көкжиектен барады асып.
Көтере алмастан тұр судан басын,
Кеткендей жартас бұжыр жара басып.
Ерекше тұрмын күйде жағасында,
Жастығы қалған отты аға, осында, –
Сен болсаң таңғалмастан, қоясың тек,
Шағала қастарыңды қағасың да.
Келмейтін келе қашты балалыққа,
Ұғынып болмас, сірə, шалалық па?
Ей, теңіз түсінбедім тіліңді мен,
Не айтып тұрсың осы, далалыққа.