Мұның қашан және қалай пайда болғанын ешкім тап басып айта алмаса керек-ті. Ғаламтордан іздесек, уикипедияның: «Тәтті шай — бұл дәстүр Оңтүстік Қазақстанда кейінгі кезде енген. Құда шақыру дәстүрін той болғаннан кейін екі-үш жылдан кейін жасайтын екі жақты құдалар бірін-бірі тәтті шайға шақырады. Екі жақтың бір біріне жақындары келеді. Бұл шақырудың мақсаты — туысқан болғандықты білдіреді. Дастарқан басынан бірге дәм татып, бір-бірімен танысады», ақпараты алдыңнан шығады. 

Әрине, мұны негізге ала салуға болмас. Ал көрнекті этнограф-ғалым, жазушы, сыншы, педагог және мәдениет қайраткері Сейіт Кенжеахметұлының "Қазақтың салт-дәстүрлері мен әдет-ғұрыптары" атты кітабында «Тәтті шайға» өзгеше сипаттама беріліпті.

«Кейде ата-ананың келісімінсіз, қызды алып қашып үйленетін кездер де болады. Мұндай жағдайда жігіт жағынан құдалардың аяғына жығылуға, яғни, кешірім сұрап, келісімге төрт-бес адам барады. Олар арғы-бергі жақтан сөз қозғап, ата-бабалардың салған жолы деп дәлелдеп, қыздың ата-анасы мен туысқандарының бетін бері қаратып, жігіттің ауылына шақыратын болған, оларға кең дастарқан жайған. Бұл рәсім "тәтті шай" деп аталады. Демек, бұл атына сай, құда-құдағилардың танысу, білісу, келісім, ынтымақ шайы. Мұнда жақсы тілектер айтылып, алдағы той жайы әңгіме болады. Тәтті шай ренжіскен адамдарды татуластыруға беріледі» делінген этнографтың кітабында.