Өлеңдер ✍️

ӘЛЕМ ЖӘНЕ АДАЛДЫҚ

Даңғаза әлем, даңғара, дабыра мұң,

Жаулап жатыр жанымның жарық әнін.

Терезеден көрем де бар ғаламды,

Тарғалаңды күндерден жалығамын.

Жадылайды жанымды жалған ұғым,

Не болары белгісіз алдағы күн.

Тарихына адамның тірек болған,

Адалдығың, апыр-ау, бар ма бүгін?!

Көмдік талай шындықты көрге, міне,

Ессіз тобыр,

Қол соқты өлгеніне.

Тірілердің тірлігі көлбеңдеген,

Көлеңкесін түсірді көрдегіге.

Мен-ақ мініп жүрейін бұрынғы атқа,

Ерініңді, білгішім, жыбырлатпа!

Абай менен Қасымға мінәжатым,

Оқи білем өлгенше жырын жатқа.

Өлең еді арманым тұнық қанды,

Таңдайымда сөз өлді, тұрып қалды.

Жез тырнағы жалғанның жанымды улап,

Бара жатыр Шеңбектеп бүріп тәнді.

Айықпастай атомның бұлттары,

Аспан-көңіл үрейден тынықпады.

Адалдықтың білдірер азғандығын,

Берекесіз әлемнің былыққаны.

Қасіретті, тыңдаған ғалам мұңын,

Алаңдайды, әрине, адам бүгін.

Ұстап тұрған зәредей адалдық қой,

Жасыл шардың аяулы, амандығы