Өлеңдер ✍️

О, Жаратқан, қиямет күн
–
Мен күнәһар не қылармын?
Өз
-өзіме зиян еттім,
Мен күнәһар не қылармын?
Таразы
-мизан құрар
-ды Алла,
Айдауылдар тұрар
-ды алда.
Қылмыстарым сұралғанда
,
Мен күнәһар не қылармын?
Пайғамбарлар тізерлеген
–
Көз жасына жүзер кемең.
Бәрі үмітін үзер менен,
Мен күнәһар не қылармын?
Ғарасатқа жиылғанда
,
Амал
-дәптер
– сыйым қолда,
«Оқы енді!»
– деп бұйырғанда,
Мен күнәһар не қылармын?
Жалғаншыда пайда айырған
Шығыпты өлім
– қайғы ойымнан.
Не пайда енді ойбайымнан?!
–
Мен күнәһар не қылармын?
Қайыр, ихсан қылғаным жоқ,
Тән
-былғаныш.
Бұрмадым бет
–
Не болады бұл халім?
– деп.
Мен күнәһар не қылармын?
Халайықтың мұндағы бар
Бірі сопы
– қылғаны зар,
Бірі ғалым
– нұрға құмар,
–
Мен күнәһар не қылармын?
Бірі ілімін аян қылған,
Бірі амалын баян қылған,
Амалдыны аман қылған.
–
Мен күнәһар не қылармын?
Фазылыңнан дәметемін,
–
Жоқ екенім, бар екенім!
 Әділіңнен зар етемін,
Мен күнәһар не қылармын?
Құлшылықтың тастап бәрін,
Дүние қуып асқақтадым.
Өлем-ау деп, қас қақпадым,
Мен күнәһар не қылармын?
Сыпырылып киім, ол да,
Басымнан су құйыларда,
Не болады күйім онда? –
Мен күнәһар не қылармын?
Иә, Расул Аллам, қате – батпан,
Кешірсе Алла – атады ақ таң.
Тыс қалдырсаң шапағаттан –
Мен күнәһар не қылармын?