Өлеңдер ✍️

  10.02.2023
  124


Автор: Мұқият Қойшыбайұлы

Ару жаны

Жанарымен жан біткенді жаулайтын,


Қылығымен жүректерді арбайтын.


Ару жаны ай мен күннен нәр алған,


Жаңа ашылған қызғалдақтан аумайтын.


 


Ару жаны, ару жаны пәк қандай?!


Қала алмайсың жан сырыңды ақтармай.


Күлкісімен сыңғырлаған тұп-тұнық,


Тар кеудеңе әлем нұрын шашқандай.


 


Арулар табындырған,


Жаралып қалың нұрдан.


Адал боп махаббатқа,


Ететін жанын құрбан.


 


Ару жаны – тұнып тұрған керемет,


Сұрама оны, сұрай көрме «неге» деп.


Жалт қарасаақ жаңбырын көктемнің


Тұрады олар кірпігімен себелеп.


 


Ару барда жайқалады соны арман,


Арулар боп шақырады жол алдан.


Ару – ана, ару – өмір ертеңгі,


Бағымызда, сорымызда – солардан.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу