Абай (Ибраһим) Құнанбайұлы (1845-1904) — ақын, ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор, аудармашы, саяси қайраткер, либералды білімді исламға таяна отырып, орыс және еуропа мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды көздеген реформатор. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау еткен.
Сезімің селт етпейді,
Жүрегің сыр бердіме.
Сырғымай саңлау ойлар,
Үмітің бірге өлдіме.
.
Қам көңіл жүрек тулайды,
Жер ана көзін сулайды.
Допша атып сұм тағдыр,
Талай сүйек қурайды.
Сағым белде сары дала,
Сағым қуған мұң бала,
Сарғайып кетті ау үміті,
Бұрылды тағдыр бұлдана
Жетпістің желкесінен сығаладым,
Жетпіске маған ұқсап шығар әркім.
Аллаға мың рахмет бақыттымын,
Ұзақ ғұмыр жасым да болар бәлкім.
Ауылға қарай асығам,
Өрекпіп жүрек тасыған.
Өз үйім өлең төсегім,
Өзіңе ғана бас ұрам.
Шет жақта жүрсем сағынам,
Сезімнің гүлін тағынам.
Уылжып жүрек іздейді,
Өзіңе ғана бағынам
