Ерлан аманқожа өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бұл теңізде ескегі жоқ қайықтың,Қайықшы өлген байламы ірі, байыпты.Кәрі маяк, капитансыз кемелер,Тозған порттар, ескі бағыт, көне жол.Адасқандар..

Өлең – ғұмыр...Шыққа қонған құсым ең,Нәзіктікті саған қарап түсінем.Қандай қиын үнін есту бақыттың,Күреңіткен күлкілердің ішінен.Кешір мені!Сорлы..

Шұғылалы нұрға бөлеп ақпанның,Мұз үстінде сарқыларын төзімнің,Оттан ыстық болатынын ақ қардың,Қыста жылы болатынын сезімнің...Тоң жүргенмен..

Кешір, тағы кеш жолыққан тағдырым,Өзіңді аңсап кірпігімде жанды мұң.Ескі лашық...Тәтті шарап...Қос көзе...Бірін оған,Саған құйдым ал бірін...Екі көзе..

Мәрттік жасап,Жаратушы тым сараң,Бәрін бере салған екен бір саған.Еркіңді алып,Елжіретіп жаныңды,Мөлдіреуге бола ма екен мұншама?!Жұлдыздарды..

Ташкенттен шай алдырып демдеген,Сахилардың сахиысың сен деген.Ғашығына шай құйдырып көрмеген,Омар Хайям қалай ғана өлмеген?!Әуен мұңлы,Арман..

Көк Тәңірі басқан мөрін,Ақ періштем нұрлы кеуде...Қалмағандай аспанда орын,Сені жерге кім жіберген?!Лаң салғалы өмірге осы,Аңыз жазып..

Сал көңілдің от дәмесін мұз қарып,Күдік торлап қиялымды қым-қуыт.Қиналады қылығыңды қызғанып,Ғазал жүрек тәтті мұңға тым жуық.Өлең жазу ақынға бақ..

“Сапарларың болсын мәңгі ғұмырлы!”Тілек айтып талдар тұрған үзіліп.Ерніне іліп қызғанышын іңірдің,Мұңға батып қалған еді қыз-ымырт.Баяны жоқ бақыт..

Сәл дірілі талықсытар ернінің,Өлтіреді-ау елік бейнең өжетім.Тыңдай-тыңдай Төлегеннің ерлігін,Өзімді өртеп бара жатыр өз отым.Балғын жүзің,Түн..