Рза қунақова туралы Өлеңдер ✍️

Ақын жаны арнадан,Асып жатқан теңіз ғой.Түсінетін бар ма адам,Жыр мен ақын егіз ғой.Ақын жаны самал ғой,Елдің жібек аруы.Алынбас ақын қамал..

Көз – жүректің дөңгелек шар айнасы,Адастырар оның да бар айласы.Көз – көңілдің картасы ашық жатқан,Қарашыққа жалт еткен қарайлашы.Егіз көзден сезеді..

Жаман екен меңдеген сырқатың да,Кейде шамаң келмейді тіл қатуға.Сыймайды ақын жаны палатаға,Мұрсат бер оған өлең бұрқатуға.Қамама ақынды тар..

Асау өзен тасыса,Арнасына сыймайды.Дарқан көңіл жасыса,Жүрегіңді қинайды.Əр нəрсені кек санап,Тізе берме көңілге.Сараң малын көп санап,Көбейтпеген..

Бұлбұлдай тамылжыған дауысынан,Келеді кезек-кезек ауысып əн.Əлдилейтін жанымды,Аңсадым-ау əніңді.Əуезің күміс бұлақ сыңарындай,Жақұттай, хрустальдің..

Көркің күндей нұр төгер,Бойға қуат, жігерсің.Мен айтайын, сен егер,Қалауыңа жіберсең.Жазда қызыл гүл болам,Ұстап жүрер қолыңа.Ақша қар, ақ нұр..

Басқа түссе қайғы кейде батпандап,Жаның жасыр, жартас жаншып жатқандай.Сондай кезде естіген əр жылы сөз,Мамырдағы жібек самал, ақ таңдай.Бірақ адам..

– Жүрегімді ал, гүлмен қоса қаласаң,Əперейін жұлдыздарды көктегі.Бақыттымын, күлімдеп бір қарасаң,Сенсің, – дедің – өмірімнің көктемі.– Шын сыйласаң..

(Айтжан Молдағұловаға)Көңілің көктем жайнаған,Гүл тəрізді жеңеше.Қызыл гүл-қыздар айналаң,Күн тəрізді жеңеше.Құбылмалы күніңдей,Өзгермейтін..

О, өмір!Неге мұнша қысқасың?Біреулерді бүтін қып,Ал біреуді жарты етіпЖаратуға ұстасың.Маған салса мəңгілікАтар еді таң күліп.Жырға бөлеп өзіңді,Өтер..

Көңілім менің кейде толқып алаңдар,Ей, адамдар, айналаңа қараңдар.Біреу жатса қапылыста мертігіп,Оны сүйеп, тұрғызуға жараңдар.Келсе алдыңа..

Сырым еді айтпайтұғын ашық тым,Күні құрсын, жарқыным, ғашықтың.Есту үшін бір жылы сөз өзіңненКездесуге асықтым.Асқартаусың қысылсам қол..

Жыр биігін сілте маған, ұстазым,Көп қой белес алдымда əлі асатын.Дей алмаймын өзімді əлі ұстамын,Жан емеспін бірақ сыннан қашатын.Үшқыр ойлар кейде..

Отты сəуле тұр алдымда,Айлы түнде ойнаған.Жасыл қайың тұр алдымда,Сыбырлайды жай маған.Арманыңды ақтардың сенКөктемнің сол кешінде.Жапырағын..

Туған жердің топырағына оралмай,Жалын болып жанып өтіп мəңгіге.Қалдыңдар-ау, қыздарға жар бола алмай,Сендер үшін біз айтамыз əнді де.Жүректердің..

(Мəриям Хакімжановаға)Өлеңнің теріп маржанын,Келесіз жырлап талмай Сіз.Жанында өшпес бар жалын,Жарыстан əлі қалмайсыз.Көктемін талай ананың,Өзіне..

...Дедің сен: «тартып алам қаламыңды»,Түсінем, ойнап айттың əзілменен.Бөлісетін қуаныш, нала мұңдыАлмашы қаламымды қазір менен.Алмашы, мылқау болам..

Сен келгенде дүниеге күлімдеп,Шаттанады ата-анаң «гүлім» деп.Дəл сол күннен басталар бір тіршілік,Жетелеген ұлы өмірге біртіндеп.Тереземнен сығалайды..

Шалмаса қыран қиядан қағып түлкіні,Болады жұртқа иесі де, өзі күлкілі.Жарысса желге жеткізбейтін қайран арғымақ,Сүрінер, бəлкім, қапылыста бір..

Сен бе едің түсімде гүл ұсынған,Көп өтуші ең тереземнің тұсынан.Нелер, шіркін, лала гүлдің шоқтарын,– Алшы, – деуші ең, – сыйға тартам..

Он сегіз жаскөшкен сеңдей оралмас,Жүз жасасаңон сегіздей бола алмас.Он сегіз жас оралмас.Он сегіздеқыз құлпырар қызғалдақ,Жыр жазадыжігіттер де қызға..

Тас мүсіндей тұрып қалдым кіріп кеп,Альбом жатыр парақтары ашылып.Отыр екен суреттерді ол іріктеп,Жансыз бейне жерде жатыр шашылып.– Ал мынаны..

Сен айтасың əніңді,Кейде менен жасырып.Мен айтамын əнімді,Иығыңа асылып.Сен тартасың күйіңді,Екі шекпен жеткізіп.Мен жылытам үйімді,Жыр жолынан от..

Көлеңкесі, гүлі жоқТаудан сақта.Айласы көп, тілі жоқЖаудан сақта.Жалғаны көп, шыны жоқСөзден сақта. Жалтылы бар, нұры жоқКөзден сақта.Көлгірсіген..

Сен мені сағынбасаң,Əніңе қоспас едің.Сен мені сағынбасаң,Жолымды тоспас едің.Сен мені іздемесең,Бұлбұл боп сайрамас ең.Сен мені іздемесең,Гүл болып..