Сабырхан асанов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Пойыздың төсегінде тербетілем, сүйреткен олай-бұлай жер бетімен. Түрім бар жол үстінде қартаятын, жол үстінде ес жиып, ер жетіп ем.

Тәтті өмірге басқа тәтті жете ме, сондықтан да, жұрт онымен етене.Келініңмен тағы айырылдым дейсің сен, жақсы адамнан әйел сірә кете ме?!

Ей, көп жұлдыз, тарқамас тойым ба едің, қызық дедім өзіңді, ойын дедім. Жерге тамыр жіберген ағаштай боп, көкке қолын созады ойым менің.

Мен «апа» демегелі көп күн өтті, мен «көке» демегелі көп күн өтті. Көгімде қиқулаған қалың қайғы, құстарын көкірегімде көп түнетті

Көп керек пе,ақынға көп керек пе,Тиме оның көңліне, өкпелетпе?!Қызыл шоғын айырма кеудесінен,қажет болып қап жүрер от керекте

Баяғы,Баяғыша күн күледі,тірліктің жанға жайлы түнгі лебі.Бір сөзді қалдырмасам бұл дүнияға,мен келіп кеткенімді кім біледі?!

Нұр десем де болады, гүл десем де,таң десем де болады, күн десем де...Жырақ барып жайнаған жалтаң қағып,Қайран жастық,мен сені күндесем бе?!Қарамадың..

Жұлдыздармен,айларменен,күндермен,таңдарменен,тал-түспенен,түңдермен,өзендерменен,көлдермен,бірге жасапмен де мәңгі гүлдер ме ем.Аясыңдатірлік дейтін..

Бұқарға бітпес қу байлық, маған бітер деймісің, Жамбылға бітпес қу байлық, маған бітер деймісің. Қасымға бітпес қу байлық, маған бітер деймісің...

Екі дүние– ескі, көне дау, етпеген жан көп бірін төр. Өлген соң– біреу көмер-ау, кім іздеп, бірақ, тірілтер?!

Түн жайнатып ғаламды, жұлдыз шашқанда, тауларды қалам ғып, жыр жазам аспанға.Бабыма мен келіп, тұрамын күй құрап, бұрқырап пенделік, жатканда..

Бір күні бұл дүние күлер жібіп, туар-ау сөз қадірін білер жігіт.Жаманды жақсыменен сол айырар жақсыны желеп жүріп, жебеп жүріп.Бір жасап қалар сонда..

Бар өмірім өтпесе де тойлаумен, емін-еркін жетпей мынау қойды-ау дем. Қайран уақыт өлең-жырды аулайтын, өтіп жатыр қарын қамын ойлаумен.Елмен бірге..

Құр малданып өмір дейтін бес күнді, шын ақындар алдамайды ешкімді. Алдамайды, әсіресе, қыздарды, құбылтпайды өйтіп олар кескінді.Жаратылған соң, о..

Неге аулымда тыныш жүре бермедім, аз ба еді онда алданышым, ермегім. Жырмен жаулап аламын деп әлемді, бекер болды-ау Алматыға келгенім.Неге келдім..

Ұлылығым –есен-сау жүргендігім,тау суындай сыңғырлап күлгеңдігімАлыс-жақын ағайын арасында,жүрер жол,сөйлер сөзді білгендігім.Ұлылығым –елуге..

Көп оқыдым,көп тоқыдым демеймін,ол жағына бай емеспін, кедеймін.Барым менің– жалғыз жалын жүрегім,жас баладай жалғыз арым... не деймін.Көтере..

Шашым неге ағардың бітіргендей бірдеңе, ес тоқтатқан егделік келіп қонды-ау іргеме. Бастан өткен қуаныш, қайғысы мол күндерді, алып қалса қайтеді..

Белгілі күнің сенің күн емес бұл, сен жансың жарың үшін тілеулес бір. Ол күлсе, күліп бірге мәз боп қалып, көзінде көлбеңдейді нұр елес кіл.Жүргенің..

Жап-жас қыздай қайтесің бұлғалаңдап, тап сол үшін көңілім тұрды алаңдап. Жақсы дейсің ана ақын, мына ақынды, менен жақсы ақын жоқ бұл..

Ақын деген ары емес пе бұл елдің,ақын деген нары емес пе бұл елдің.Қуанғанда,көп төгілген күлкісі,қайғырғанда,зары емес пе бұл елдің.Ақын деген ойы..

Аласапыран,қарны ашқан бұл заманда,амалда өлең,амалда өлең,амалда.Тиын қуған тірлік түбі оңбайды,гүл болмаса,жыр болмаса ғаламда.Біліп тұрып..

Ең қиыны– лауреаттығын бермес-ақ, болыпты да жыр жырласақ, тер болсақ. Лауреаттығым– оларда емес– бойымда, мен жүзімді тұра алмаймын жерге..

Атақ десе, алдарына жан салмай, жүгіреді күндіз-түні қанша адам. Арналады соған кештер аңсардай, арналады армандардай таң соған.Бір-біріне сөз айтады..

Мінезіме болсаң кейде таң қалар, оның да бір себебі бар, аңғар ал:тірісіңде маңайына жолатпай, енді ақыншыл болып алған жандар бар.Солар ғана..