Бөлім: «Тақпақтар»

«Асты-үсті тарғыл тас,Ортасыңда шандыр бас»,Анау-мынау жауынаОңайлықпен алдырмас.Асықпайды үнемі,Аяқтары – тірегі.Сағатына тасбақаЖүз-ақ метр..

Күн күлімдеп көктемде,Алтын нұрын төккенде,Жасыл желек бал қурайЖайқалады көк белде.Жазғы мезгіл болады,Қурай өсіп толады.Дыраудай боп..

Көктем келген шақта,Қыр басында қаптап,Секілді аппақ мақтаЖайқалады бақбақ.Бақбақтарды үрлеп,Ұшырамыз желге.Парашюттей гулеп,Қонып жатыр жерге.Ұша..

Түн жамылып тұңғиық,Мүлгігенде шың-құздар,Көк төсінде түу биікЖымыңдайды жұлдыздар.Бірі мұңлы, бірі шатЖаудыраған жанардай.Моншақтарға тұр ұсап,Жер..

Тынық түнде төбеңдеТөгіп тұрар ай нұрын.Тұнық көлдің төмендеТербетеді айдынын.Ай сәулесін ақ күмісАйналаға төгеді.Манаураған бақ тыныш,Тау да ұйқыға..

Таулар, таулар орасанШырша тұнған шатқалы.Қарағайға қарасаң,Сарбаздардай саптағы.Таулар, таулар орасанШөгіп жатқан атандай.Ақ қарына қарасаң,Ақ..

1Қолы тиер жөргеккеКүні туды Ананың.Жүрді іше алмай жөндеп теМезгілімен тамағын.Ілінбеді кірпігіСоңғы сәттер Ананың.Толғантады күн-түніБолашағы..

Үйді айналыпжүр едім,Тұрды алдымдамұз тамып.Алдым да асап жібердім,Ойға түсіп мұз қант.Көріп сүңгі«қызығын»,Үйге кетіпбарамын...Көтерілді..

Сен де бардың қамбаға,Мен де бардым қамбаға.Сенің көзің алмада,Менің көзім қамбада.

Бастауышын сөйлемнің,Күнде білмей тұрады.Сиялап ап көйлегін,Кезіккенді ұрады.Сабағында есінеп,Мазалайды Алманы.Ескертсе де неше рет,Тентектігі..

– Аға, осы санашы,Нешеумін мен,Нешеумін?– Ал санадым,Біреусің.– Таба алмадың.Екеумін.– Кəне, айтшы, құлыным,Оған қалай сенем мен.– Білмейсің бе, соны..

Үш жастағы Бек бірде,Күреседі менімен.Ойламайды,Деп бірде:«Жығылып қап, жеңілем».Менен басым сыңайы,Білектерін түреді.«Жығам» десем,жылайды,«Жықтың»..

Ауламызда қап ішінде жатты ақ зат,Көрсетіп ем күшігімді баптап ап.Қос құлағын тікірейтіп алды да,Құр иіскеп,Кетті оны аттап-ақ.Мысығыма көрсетіп..

– Шықшытыңнан қаққаннан,Тұрғызбаймын жатқаннан.Бір сілтесем,ығасың,Кəне, қайсың шығасың? –Деп күпініп Бердібек,Үйген қарды перді кеп.Тасқа тиді..

Əліппесін алды да,Əжесінің алдында.Мүдірмеді,оқыды.Əкесінің алдында,Əл де ұмытып қалды ма?А əрпін де білмеді.

Елсіз,Қуаң даланыМекендеп сай-саланы.Ымырт кезі болғанда,Ысқырып «əн» салады.

Дала түні салқын-ды,Таудан асып ай туды.Жарқырап кетті айнала,Жарығы айдың арқылы.Басталып қоян елеңі,Беті ауған жаққа жөнелді.Өзінен қалмай..

Балық аулап Емілден,Келе жатыр едім мен.Қайшылаған құлағын,Астымда көк құнаным.Жорғалайды,Желеді,Желдей есіп келеді.Ауыздықпен алысып,Қалды қолым..

Бірін-бірі иіскелеп,Жүгіруін қоймады.Бірін-бірі тістелеп,Екі күшік ойнады.Бірін-бірі қуалап,Қатарласып жарысты.Бірде оқыс тұра қап,Жұлқыласып..

Тақтайменен қиықтап,Жасалған бір тұйықтап.Үйшігінде көк күшік,Жатыр еді ұйықтап.Шаңқай түсте ысыған,Жылқы өткенде тұсынан.Түре келді елеңдеп,Мойнын..

Көріп ем бір ақ қоян,Ұстауыма шақ қоян.Жуытпады маңына,Бұл не дегенсақ қоян.Шақырғанға келмеді,Ақырғанға көнбеді.Қос құлағы елеңдеп,Асып кетті..

Түр-түсіңе тек сенің,Қарай беремКептерім.Тереземнің алдынаКүнде келдің,Кетпедің.Аппақ тары сепкенім,Саған арнап, Кептерім.Тойып алмай жеміңеЕшқайда..

Ертемен,Күннің кешінен, Əдетімен əр күнгі,Ұйқысынан тұрады.Аяғымен алдынғы,Беті-қолын жуады.Қылығы адам күлетін,Жылы орнынан түспейді.Сырлы еденнен..

Ала қанат сауысқан,Қырда ұшқан,Тауда ұшқан.Шықылықтап жүріп бұл,Жер сырына қаныққан.Ұстап алып шартымен,Бақыласаң əр күн сен.Саған пайда..

Сергек,СезгірОл аса,Мекені – өзен жылғасы.Сары түсі болмаса,Тура ақкістің тұлғасы.Қысаң жерге кірсе де,Емін-еркін кезеді.Қар астында жүрсе де,Иісті..