Өлеңдер ✍️

Айқындалар кімдер жабы, кім тарлан,
Болмысынан пенде болмас бұлтарған.
Жүгіремін бір құмарды қуалап,
Жеткізбейді тірліктегі түлкі- арман.
Қанаттары қатаймаған қыр құсын,
Торабында тосып талай тұрды сын.
Таң алдында дауысымды естімей,
Жер бетінде мені жоқ деп жүрмісің?
Жантық болып жорғаламай жұрт алдын,
Жалғыз жүрек ізгілікке іңкәр мың.
Келешегің көк жиегің алда деп,
Тұяғынан от шашады тұлпар-күн
Мәймөңкелеп талайларды майда тіл,
Парақордың көмейінде пайда тұр.
Жарамсақтар жек көреді жау санап,
Жолдастарға атанбадық «әй, кәпір».
Күндестік қой қазақтағы күшті індет,
Ібілістер табалайды іштің деп.
Көңілінен шыға білген жігітке ел,
Көктемдерден ұшырады құс-құрмет.
Борандарда іздестірмей бір ықтын,
Қажетінде қара тасты үгіттім.
Жалғыз ұлы атансам да әкенің
Жалпақ елге борышы мол жігітпін.
О, тіршілік, жанардағы жарық күн,
Жарық күннен жарағанша мән ұқтым.
Ата-ананың бүйрегінде бүлк етпей,
Жүрегінде қалу керек халықтың!