Өлеңдер ✍️

Қиянатты көріп тұрып көзіміз,
Шеннен қорқып, шегіншектеп көбіміз.
Жылы жауып шектен шыққан қылығын,
Дейтін болдық өзіміз ғой, өзіміз.
Ол найсапқа өтпеген соң сөзіміз,
Дейтін болдық өзіміз ғой, өзіміз.
Екі қолын қанға малып тұрса да,
Көрмейтұғын болды оны да көзіміз.
Бірді де емес зар жылатқан мыңдарды,
Өзіміздің кісі дейміз сұмдарды.
Сондайларды бірақ сөзбен тоқтатар,
Осы біздің ел мен жұртта кім қалды?
Осы сұрақ мені ылғи да қинайды,
Осы сұрақ ақылыма сыймайды.
Басу айтып басқызбайды ағайын,
Ашына айтып ақын жазған шимайды.
«Өзімізге» енді мен де көнгенмін,
Өзіміз деп көне берер пендеңмін
Бұл өзіміз болды бүгін зор ұғым,
Ауыстырып алғандаймын орынын.
Маңдайдағы оң көз бенен сол көздің,
Өзіміз ғой...