Өлеңдер ✍️

Аунақшиды Үліңгір,
Емінеді құмың құр.
Сыртың толқын, ішің дүр,
Елігеді құлын жыр.
Бүктетілген су тағдыр,
Кірнесі ұстап қалғандай.
Жаға толы, қылтаң кіл,
Ал, балықшы, малмандай.
Жағалауды итерген,
Ішкі күштің қиыны-ай.

Көз жасыңды сүртер ме ем,
Күн желегін қиып ап.
Ертісіңді салалап,
Көк мұхитқа ағайын...
Толқыныңмен домалап,
Бірге кетіп қалайын.
Жұлдыз болып түбіңе,
Қонып қалғым келеді.
Ай қараса үңіле,
Өліп-талды деме оны.
Дүниеге сыймаймын,
Ал, сен үшін тамшы-жан.
Аққуы едім ұяның,
Жұмыртқаңнан аршыған.
Саған көз-сұқ тимесін,
Мерген қыз боп атайын.
Ақ қысыңа үйлесіп,
Қаймақ мұз боп қатайын.
Тула-тула, көл-анам,
Сенсіз соқпас жүрегім.
Бу боп бірге жоғалам,
Жазың жайса тілегін.
Толқы-толқы, тебірен,
Санаспан шет-шегіңмен.
Қызылыңның өзінен,
Қызғанамын сені мен.
Қашан сенің арнаңа,
Бұлақ болып құямын.
Жыр елінен жарнама,
Жетелейді сия-мұң.

Жағалауың жалбас құм,
Жолбарыстай жұтынған.
Уақыттан бар тасқын,
Ұтатын не ұтылған...
Балығыңдай менде де,
Баяны жоқ тіршілік.
Қайсы азудың жеміне,
Қалар екем ілігіп.
Көл-тұғырым тегім де,
Бірге ағады ғұмырым.
Кім біледі тегінде,
Жұтар ма екен сені құм,
Мені мұң?