Өлеңдер ✍️

  12.09.2022
  73


Автор: Әлімқұл Данияр

Жол қарау

Өткір сөзім өлгенде тіл ұшында,
Мен келемін жан сұлық-тірі сұлба.
Мыңқ етпейтін минуттар арасымен,
Селт еткізер сәттердің бұрышында.
«Мен келемін» деген бір кез есімде,
Сен келесің ой опат сезесің бе?
Бар болмайтын үміттер арасымен,
Жоқ болатын елестер мезетінде.
Шақыратын жолдардын ерегі ме?
Мен келемін! Келудің керегі не?
Аласарған армандар биігімен,
Шөгіп қалған ойлардын тереңінде.
Маңай жылжып, маң тоқтап, маң бұрыла.
Мен келемін мамырлап Жан нұрына,
Өміріме өкпелеп қалғаныммен,
Өлеңіме, өзіңе,тағдырыма.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу