Өлеңдер ✍️
  11.09.2022
  67

Автор: Сағыныш Намазшамова

Алтыным, сүрінгенің, құлағаның

Алтыным, сүрінгенің, құлағаның –
Бекітіле бастауы бұғананың.
Жер-ананың жылуын сезін солай,
Сүйегені не болар бір ананың.
Құлыным, құлағаның, жылағаның –
Шырқағаның қосылып бұлақ әнін.
Кең даланың дауысын ұғынып өс,
Тербеткені не болар бір ананың.
Анау не, мынау не деп сұрағаның –
Дүниенің тетігін бұрағаның.
Үлкен ұстаз өмір ғой, үлгеріп қал,
Үйреткені не болар бір ананың.


  сүріну құлау Сағыныш Намазшамова өлеңдері Сағыныш Намазшамова

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  МАСКАРАД ᐈ
  ӨТЕДІ ТАЛАЙ ҒАСЫР ᐈ
  Жүрегім бе кеудемдегі тірі етім... ᐈ
  АЛТЫН БАЛЫҚ ᐈ
  Ізіміз қалған іңірде, өшірме дедім... ᐈ

Пікір жазу