Өлеңдер ✍️

Р. Нұртаевқа
Қалайсың, Рзақұл дос, хал жақсы ма?
Көктем де келіп қапты-ау Қармақшыға.
Қорқыттың қасиетті туған жері
Киелі бесік болған бар жақсыға.
Жақсымен дос болуды мақсат көрем,
Өмірді сүрсем деуші ем жақсы атпенен.
Арманның орындалмас түгел бәрі,
Біреуі қырық қыздың ақсақ деген.
Қайдасың, сырлас інім, Рзақұлым?
Бүйрегі елге бұрған бір жақыным.
Ішіме сыяр емес сыр жасырын,
Білтелеп ағытайын, тыңда ақырын.
Сыр мынау сан сүлейді толғандырған,
Қаламын Тұрмағамбет қолға алдырған.
Үзілген Көшенейдің керуеніндей,
Сан дарын өнер үшін болған құрбан.
Жағалап жағалауын дарияның,
Қармағын құлаштаған қария кім?
Шынымен, Қармақшы атам қайта оралып,
Қам-мұңын ойлап жүр ме әр ұяның?
Аштық па? Қайдағы аштық бұл ғасырда?
Сезім – аш, көңіл – жетім, мұң – басымда.
Жүректі шер ұялап, кір басуда,
Әйтпесе, қайдағы аштық бұл ғасырда?
Қарын – тоқ, көйлек те – көк,
Жан – ашықты,
Жаныңмен кімдер, бірақ санасыпты?
Аралдай апшып болып кең пейілім,
Көксарай, кіші Аралдар жаңа шықты...
Шеккендей аспан азап бұлтсыздықтан,
Түбі азап шекпейміз бе ұлтсыздықтан?
Рухсыз ұрпақ келсе жетісерміз,
Қасиет, өсиетке құнтсыздықтан.
Мен неге ынтық болдым Қармақшыға?
Қорқытқа көңіл самғап бармақ, сірә?
Қобыздан жанға дауа тілеп келдім,
Қалайсың, Рзақұл дос, хал жақсы ма?..