Өлеңдер ✍️

Жалқаулықты шығаратын терменен,
Жекпе-жекте еш жеңiлiп көрмеген,
Ойнайтұғын тек бiрiншi жақпенен
Бойшаңырақ, атақтырақ ол менен
Сiңiрге емес, сазға iлiккен сүйегi,
Оның ұрыс тәсiлi де би едi.
Ал ана қыз соны, соны сүйедi,
Ол да маған жұдырық боп тиедi.
Филиппиндiк өр Абоны құлақтан
Қадап ұрып, бiрiншi де-ақ құлатқан
Оныменен сайыс маған әзiрге
Тұрады ылғи шешiмi жоқ сұрақтан.
Бiздiң сайыс аяусыз деп аталған,
Ал махаббат заңы одан да қатал заң.
Орын алған ең бiрiншi қатардан
Ондай ару таба алмайсың шаһардан.
Төпеу соққы,
Қалай қарай бұрылам?
Бұрылсам да
Жұдырыққа ұрынам.
Бұл кезекте, амал қанша, ес-түссiз
Бiр бұрыштан бiр бұрышқа қыдырам.
Соқыр соққы
Сорымды әбден қайнатты,
Сорпа болдым, ашуым тек айбатты.
Бұл кезекте жеңiстi ол алып тұр,
Келесi раунд көрсетермiн қайратты.
Мiне, үзiлiс,
Аузыма алам тобаны,
Ал кеудеме күдiктi ой кеп қонады.
Қарсы бұрыш бұрышы ма Бермудтың,
Қарсыласым көзiмен де соғады.
– Асылып қап құр ауаны бос ұрма,
Арандатқан қимылына қосылма.
Қашықтықты сақта,– дейдi Бапкерiм.
Құшақтасар, кiм ол, менiң досым ба!
Гонг үнi,
Екiншi раунд басталды.
Бұл кезекте былай қойып қашқанды,
Сәтi түссе бiр соғармын сiлейте,
Оған сөйтiп көрсетермiн аспанды.
Деп кiжiнем,
Бәрi iштей әзiрге,
Мәзiрменен жауап берем мәзiрге.
Ей, бiрiншi қатардағы күлiмкөз,
Жанға жайлы әзiлiңдi әзiрле.
Басталғанша-ақ
Соққы тидi жағыма,
Ауытқудан аман қалдым бағыма.
Қарсыласым тек бiрiншi жақта әлi,
Деп жүргендей қалай, бала, тағы ма?
Ох, қандай сәт,
Иек асты ашық па?
Бұл соққыны тарту етiп ғашыққа
Соққан ләзiм,
Қап, сытылып кеттi, әне,
Ал жұрт менi балап жатыр жасыққа.
Екi ессiзге есi кетiп елерген,
Ысқырады мың екi жүз көрермен.
Ысқырады қарсыластың қолғабы,
Ашық жердi iздеп бастан, денемнен.
Ертең сiрә шыға алмаспын көшеге
Мына бетпен көгала боп көгерген.
Қарсыласым бiр бұрышқа қамалды,
Құтылатын қалдырмастан амалды,
Майдан қылып мына шаршы алаңды,
Жалаң қолмен соқсам ба екен жаманды.
Бiр ой басқа келген сайын
Жұдырық
Сарт етедi,
Басты иықтан сыдырып
Жiберердей,
Қарсыластың алдына
Мiне, тағы келiп қалдым қыдырып.
Қауқар болса
Бұл мазаққа көнем бе?
Өзiмдiкi емес сынды денем де.
Самайымнан тиген соққы
Иектен тағы ескенде,
Жалп еткiздi-ау еденге.
Жүдеу аттай
Жолға шығып болдырған,
Он саусақты бүгiп тұрдым орнымнан.
Қамыққанда қолғабыма қараймын,
Бiр дәл тимей
Қасқа басты қор қылған.
Мұндай топта алғаш түскен балаға,
Бес жас үлкен – жарайды ол ағаға,
Жеңгенi аздай арқамнан кеп қағады,
Тұз сепкенін сезбей ме екен жараға.
Құрбы алдында
Қадiрiмдi кетiрген
Бұл ұятты
Қалай жуам бетiмнен?
Ендiгiде күтiп алам шабуылдан,
Шабуылдауға алға қарай секiрмен.
Қол жетпеген аруым едi
Немесе
Әңгiмесi жанға жайлы жеңеше
Деп атармын сол бiр қызды,
Менi де,
Ах, менi де сондай бiр жан жебесе!