Өлеңдер ✍️

Соңымда қалды барша мұңды күн,
Тербеліп өскен ақ шынар.
Нәзіктігіңді аңсадым бүгін,
Аңсаудың өзі бақ шығар.
Қайтемін жүрек солықтағанын,
Өзіме – өзім сыймадым.
Аңсарлы ақын болып барамын,
Көзімді арбап дидарың.
Сезімнің білем мәңгі арылмасын,
Жетпейді-ау оған батылы.
Сияқты болып жан қарындасым,
Аңсарым болдың ақыры.
Х. Есеман
99
Сезімді қайтем көзіңнен өрген,
Жаныңда тұнып тоғжан мұң.
Ақындар аз ба сезімнен өлген,
Өлеңі сынды Мағжанның.
Ақын ем болған арманы керім,
Өлең боп кетер бақиға.
Қырмызы гүлдей Қорланым едің,
Сыйлайын алтын сақина.
Өзің деп кештім қаншама ағынды,
Өлеңге күйіп көмейім.
Осылай айтам аңсағанымды,
Ал басқа...
Басқа не дейін!