Өлеңдер ✍️

Адамзаттың ұжымағы -
Алматы.
Һауа жеген апорт.
Соның қалды аты.
Аңдып келіп, Адам мен сол Һауаны
Шықпай қойды, бірақ, Сайтан-салдақы.
Бірде - Жерде.
Бірде - Көкте өмірі.
Күннен-күнге күңіренеді өр үні.
Арып-ашып Алматыға келмесе,
Көншімейтін көрінеді көңілі.
Сайтан қайда жүрсе-дағы үкілі.
Жүреді елге соның ғана үкімі.
Қара басып қайдан бізде қалды екен,
Һауа жеген сол алманың тұқымы?!
Нөсер селдеп, көзден жасы сығылып,
Алматы тұр Алатауға бұғынып:
Бейіш-бақтың бұтағының астында
Періштелер отыр, әне, -
Тығылып!
Алла да үнсіз,
Абай да үнсіз азалы.
Осы жерде жер-дүние назары.
Салдақының сылқ-сылқ етіп күлкісі,
Алматының қайнап тұр қан базары...