Өлеңдер ✍️

«Өзің кімсің?» деп бірауыз сұраңыз,
Өзім жайлы –
Жыр жалғасы – бір ауыз:
...29 ақпан...
таңға ауғанда...
Періштелер «әумин» дескен - ұлы абыз.
Гүл-көктемнің басы болып баянды,
Ұл-нәресте тіршілікке оянды...
29-ақпан түні...
Бірінші
Наурызға да келіп, міне, таянды...
Бұл ғаламда небір тосын жаңалық,
29 ақпан...
төрт жыл жоғалып...
кетеді екен...
біз де сонда ғайып боп,
Жыл құсындай келеміз бе оралып?..
Өмір – жұмбақ,
адам – жұмбақ,
жыр – жұмбақ,
Келем тылсым табиғаттан сыр тыңдап...
Нән балықтай ніл-айдынның төсінде,
Сағат тілі соққан сайын сыртылдап...
Өзегінде өмір шамын дарытқан,
Айналайын айдын сәні – Балықтан.
Құдай берген қасиетті қастерлеп,
Күш аламыз ерен қуат-шабыттан.
Беу, Балықтар, бар болмысы үйкескен,
Талмай жүзіп, тағдырымен үйлескен.
Жұлдыздардың баршасымен жарасты,
Біздің бақыт баян тапқан Бикешпен...
О, Құдірет!
Билегенде сезім-дүр,
Жер мен Көктің елшісіндей сезіндір.
Кемерінен асқан теңіз тәрізді
Тасып кетсек көңіл, шіркін, өзің біл.
Біз бе екенбіз тәтті өмірге мас адам,
Біз бе екенбіз ағыл-тегіл бос адам,
Сырт көздерге емеспіз бе есалаң,
Сақта өзің, о ғұлама Жасаған!