Өлеңдер ✍️

Есімде... сезім-дауылдан,
Жапырақ-жүрек ауырған.
Ұрпағы болдың ардың деп,
Гүл болып бүршік жардың деп,
Жатпадың неге көміліп,
Астында аяз қардың деп,
Символы болып пәктіктің,
Көз жауын неге алдың деп,
Іші тар, төмен қауымнан,
Жапырақ-жүрек ауырған!
Құралайдың көзіндей,
Сұлулық біткен сезілмей,
Мұң сезім ыңырсығаны,
Қайталап жалғыз дұғаны!
Жалбарынып тәңірден,
Бақытын ердің сұрады.
Жүректің қақырағанын,
Жүрегі барлар ұғады.
Күн-түнннің парқы сезілмей,
Гүл-жүрек солды сезімдей.