Өлеңдер ✍️

Өкініштен отырмын бармақ тістеп,
өкінішсіз күндерім қалмақ түс боп,
ыңыршағы айналған көкірегіме
ұя салмай кетті ғой самғап құс кеп.
Өкінемін...
несіне өкінемін?
жылай берді жүрегім — жетімегім,
кейде
осылай ойран боп көкірегім
кетілмейтін тұстарда кетілемін.
Кімнен көрем?
білмеймін кімнен көрем,
махаббат құс безді ме мүлдем менен?
Ала киімін мұңымның киіп алып,
жапа шегем өзімнің түрмемде мен.
Тағы кірді түсіме боз ат бүгін,
осы ма еді аңсаған азаттығым?
Өкініштің жетер ме өтеуіне
саусақпенен санарлық аз-ақ күнім?
Кірледі ме көңілім — «кәпірзадам»?
мен шығармын кеш туған ақырғы адам?
Құшағым мен
төрімнің қайсысы ашық,
келсең келші,
қиямет — ақырзаман!