Өлеңдер ✍️
  12.06.2022
  106

Автор: Жангелді Немеребай

Бұла күн...

Бұла күн,
Неліктен сонша жыладың?
Найзағай шалған қанатын,
Дәрменсіз мен бір қыраның.
Нұрлы күн,
Түрілмей тұр-ау түңлігің.
Көлдетпесе де көз жасым,
Дәл қазір мен де мұңлымын.
Гүрілдеп,
Көк бұйра бұлтты тілімдеп.
Аңсаған менің "КҮНІМ" боп,
Жарқ ете қалшы күлімдеп!


  күн Жангелді Немеребай Жангелді Немеребай өлеңдері

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Қуат беріп бір ғана жылы сөзің... ᐈ
  Шаттықты алмас қыламын... ᐈ
  ВИРТУАЛ ᐈ
  Әркімге мойын бұрып қарамаса... ᐈ
  Сезім қайнап, қаймықпай жел өтінен... ᐈ

Пікір жазу