Өлеңдер ✍️

  17.05.2022
  109


Автор: Ғалым Жайлыбай

Тұнық көлдің тұмасы боп тұнатын...

Тұнық көлдің тұмасы боп тұнатын,
Үміттердің үкісіндей мұратын.
Үлбіретіп,
Үздіктіріп,
Үзілтіп
Сол өлкеден жолға шыққан бір ақын.
Жүрегінде бар әлемнің ауыры,
Жыр елінде...
Қара өлеңнің дауылы.
Сол ақынды сағынбайды Сарыарқа
Сол ақынды іздемейді ауылы.
Ұлытаудан ырым етіп арша алған,
— Ақынмын — деп Алашына жар салған.
...Тұмағаңдар тұмасынан жұтқызып
Сырағаңдар сырын айтып қарсы алған.
Аламанда...
алағай да бұлағай,
Ұрындырды салқынына құралай.
Ет жүрегін жүдетіп-ақ жүр оның
Сарыарқасы бір дерегін сұрамай.
Көктем сайын көңілімен көнерген,
Қайран ақын қайнар іздеп Өлеңнен.
Алатауда Алласына сыйынып
Қаратауда қара нарын шөгерген.
Суыртпақтап сыр айтайын досыма,
Жерортада жеткен жерім осы ма?
Сарыбелдің сағымына оранып
Сағыныш боп сарнап жетсем...
шошыма!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу