Өлеңдер ✍️

Қыс кетпесе, көктем де келмес еді,
Жатып қалған салбөксе сел көшеді.
Сондағыдай күлімдеп күміс Күн де,
Сондағыдай желбегей жел де еседі.
Жып-жылы жанға жайлы ескен леппен,
Көзіне бойжеткеннің көшкен көктем, –
Көлденең көк аттының көзін сатқан,
Көкейін бостан босқа тескен деп пе ең?!
Мезгілсіз ер-тоқымы бір аудымен,
Қыс өтті омырауы қырау кілең.
Бүршік жарған буыны бекіп талдың,
Төбесі тимей көкке тұр-ау, білем?!
Қанаты күйіп батқан ала кеште,
Шалқыған шалық тиіп бала, бөспе, –
Көк ілген көңіл күймен алып-ұшты,
Жайларды қай-қайдағы салады еске.
Қызыққа кенелткендей өзі бақты,
Дауысын бала бұлақ созып ақты...
Жел тербеп жапырақтар жамырайды,
Келтіріп көз алдыма қозы-лақты.