Өлеңдер ✍️

Қарғам менің...

Қиылған қарлығашым...

Жатырсың ау...Гүлдеріңмен жайқалдың,

Қу заманның қыңырыда сыйдырмай,

Алып кетті-ау келмесіне сапардың.

Тұрушедің ұқсағандай көжегіне қоянның,

Бағаламай бар кезіңде енді қалай қиямын.

Жүрушедің не болсада күлімсіреп көзіңмен,

Тұрушедің не көрсеңде адал болып сөзіңе.

Енді міне бір гүліммен келіп тұрмын тасыдым,

Жасындыммен,жасаурадым,қашқақтадым әлсізбін!

Қандай адам бола алдым өміріңде сен үшін?

Қандай бақыт бере алдым көздеріңнің тірісін?

Жүрегімде толтыра алмай үлкен дерттен арылмай.

Енді міне сенде кеттің бұл жалғанды аяқтай...

Бағым менің...Ақ періштем...Асылым!

Жатыр молаң...топырақтан,сене алмай қиналдым,

Сағынғанда дәл төбемнен қарайсың ба бақылап?

Көресіңба саған деген сезімдерім шапқылап,

Уайымдаушең мені көріп бір жас бала салғыртты.

Бір күндері...

Бір күндері, кездесерміз аспанда,

Айда мынау,күнде мынау,бәрі сонау аспанда,

Дем сағатым біткен кезде сенде менен жасқанба,

Біз екеуміз кездесеміз сонау алыс аспанда...