Өлеңдер ✍️

Қос қарашық қозғалады дамыл жоқ,

Тағы, міне, жалт етіп бір жағылды от.

Осы сәуле, ұшқын осы − бал сезім,

Көкірегімді өртеп жатыр жалын боп.

Қос қарашық, неткен әсем, мөп-мөлдір,

Шуағымен шұғылалы көктем жүр.

Төңкеріліп қадалғанда қалтқысыз,

Жүрегіме алтын арай төккен нұр.

Өңменінен өтіп жатыр әрі асып,

Маңдайымда менің де  бар қарашық.

Қарашыққа қарашықтар қосылып,

Мен отырмын кетсе еді деп жарасып...

Қос қарашық неткен әсем, тұп-тұнық,

Қалғандай бір гүл ішіне бақ тұнып.

Айтпай-ақ қой, айтпай-ақ қой құрбым-ау,

Қос жұлдызың тұр сырыңды ұқтырып.