Өлеңдер ✍️

Көңілінде көктем гүлі гүлдейді,
Өзге жұртты көзіне де ілмейді.
Ессіз-түссіз ғашық болған бейбақтар
Махаббаттың шекарасын білмейді!

Сөз айтып ем жүрегіңмен ұғалық,
Асау болып салдырмадың бұғалық.
Алабұртып тұрғанымда,
«Жоқ!» дедің
Арманымның күл-талқанын шығарып!

Өзімізше сертімізге бекембіз.
Хан-Тағдырға өкпелейміз бекер біз.
Сен «Жоқ!» дедің, қайырылмай мен кеттім –
Бір-ақ рет қателескен екенбіз.

Жан-дүниемді, өнерімді сынатып,
Жанып едім бір өзіңді ұнатып,
Жастығымды еске салып,
алмашы
Менің сәби көңілімді жылатып.

Сезіміңді сағынышың жұбатып,
Күз келсе де, жаның тұр-ау гүл атып.
Өкініштің құдығына алмайын
Сенің нәзік жүрегіңді құлатып!
АСТАНА