Қазақтар мертігіп қалғанда, яғни абайсызда не аттан жығылып сүйегі сынғанда көрші жеті үйден "мертік ас" жинатады. Мертіккен адамның бала-шағасы не туысы таңертең ерте көршісінің үйіне барып, мертік ас жинап жүргенін айтады.

Үй иесі тамақ береді және оған қосымша қолынан келген көмегін аямайды. Жиналған тамақты пісіріп жейді. Кей жерлерде мертік ас 40 үйден жиналады екен. Тіптен, көршілері арнайы мертік асын дайындап әкелетін болған.

Бұл – адам мертігіп жұмысқа жарамай қалғанда көршілері тарапынан берілетін көмектің, садақаның бір түрі.