Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ел өмір қалай жылдам өтті дейді,Болса екен ғұмыр қызық деп тілейді.Күндер көп, жағадан кеп алса бірі,Біреуі өңменімнен тепкілейді.Кейбірі көрер көзге..

Қарсыласымды ұтайын деп ем,Жоғалтып алдым ұпайымды мен.Айтсам ба екен, айтпасам ба екенИт жылы көрген құқайымды мен.Болса да нала жанымда..

Қашан болсын, табиғаттан сыр аңдап,Отырамын бір ғажайып күй тыңдап.Сыбырласып сыр шертіссе мынау бақ,Жыршы құстар сөйлескендей қиқулап.Сан ырғақ пен..

Ақындық өнер екен мысы басым,Жыр құсын шартарапқа ұшырасың.Газеттен көрсең, бірақ, жасық жырды,Махамбет əруағынан қысыласың.Шықпайды өлең-жырмен аты..

Қозыдай-ақ байланған көгендегіБайлап алды жібермей өлең мені.Жай жатпады ол, шіркін, көкке қарғып,Жақсы, жаман – барлығын көрем деді.Көрем деді..

Десе біреу: «ешкі менен қой тең бе?!»Дер едім мен: «тектен текке сүйкенбе!»Ешкі мен қой тең болмайды ешқашан,Тұлғасы бір көрінсе де сырт..

Көп көңілін дəл табатын өлеңменБала кезден сырлас болып келем мен.Қайтер едім егер тіпті болмасаң,Жырым, сені қандай жақсы көрем мен.Сан қопарып..

Кегі бардай өзімде алынбаған,Кім көрінген шошайтты қолын маған.«Шыда, балам!» – дейсің ғой,Көріп тұрыпҚайтіп қана шыдаймын, жаным, далам!Жүйрік..

Ауылымнан кетіп барам жыраққа,Жолым ұзақ, уақыт тығыз, бірақ-та.Шыққаныма аз ғана күн болса да,Өтіп кеткен сияқтанды бір апта.Арманымдай Алматыны..

Тереңді біреу қалайды,Биікке біреу қарайды.Дұрысы, қалқам, ортадаЖүргенің əбден қолайлы.Қай жерге, қалай барасың,Биікке шықсаң – тонасың.Тереңге онша..

Сырқат жандай хал-жайым,Шабыт келген шақтар аз.Жаңа жауған қардайынАлдымдағы ақ қағаз.Қалса қалам кідіріп,Тоңазиды бар денем,Қар астында..

Жарқ етіп жанып,Жалп етіп сөніп,Қалатын үміт шамындай,Біресе ысып,Біресе суып,Қалды ғой таппай жаным жай.Кетсем де тасып,Қалсам да жасып,Кеудемде..

Сайда саны, құмда ізі жоқ сыған деген халықтың,Өлгеніңнің жер бетінде моласы жоқ, анық бұл!Сыған – сынды бұл өмірден біз де бір күн көшерміз,Құмға..

Марғау түннің тыныштығы бұзылды,Қаңғыбастар нəпақа іздеп қоқыстан,Келген жолы осы арада сызылды,Шуда жіптей ұшын таппай шатысқан.Жүргеннен соң ішер..

Үп еткен жел жоқ, күн тымық,Гүлдер тұр күнге ұмтылып.Тілейді жаным нөсерді,Жүрегім қатты бұлқынып.Қиялым шалқып өсе ме?Симаймын тіпті көшеге.Далаға..

Аз емес өмірдің қызығы,Қайғы да тұрады тізіліп.Кей-кейде көңілің бұзылып,Көзден жас түседі үзіліп.Көкейді толтырып тілегің,Əлдеңе қалайды..

Ақ сүт беріп асыраған анама,Асқар таудай арқа сүйер панамаСүт қатпаған қара шайды ішкізсем,Əлпештеген ел-жұртыма обал, ə,Сонда, досым, жүрегімді..

Корольдар мен шейхтардың, сұлтандардың қаласы,Жер мен көктей қара халық екеуінің арасы.Қалталылар қаптап жүрсе, саудаласу тым қиын,Көз тартатын..

Жиналыпты бұл жерде сағаттары əлемнің,Бірдей соғып тұр ма екен уақыты əр елдің?!Болса жаның жаралы, қажеті не күн санап,Сусып кетіп барады көшкен..

Қаншама алып болса да қоңырауы патшаның,Елге деген пейілі ойыншықтай шап-шағын.Қаншама зор болса да зеңбірегі патшаның,Жерге деген ниеті ойыншықтай..

Дауқұмар, өсекке ергіш емеспін мен,Өмірі кісі ақысын жемеспін мен.Көрген жоқ тілім тиіп ешкімге əлі,Өш алып көрген жоқпын əлі ешкімнен.Біреумен..

Өзім де кей кездері шаршап жүрмін,Сонда да шаттық жайлы əн сап жүрмін.Пернесін көңілімнің дəл басатын,Өлеңді балдай тəтті аңсап жүрмін.Биіктен..

Сенікі, туған елім, мендегі бар,Жүрегім кіндік кескен жерге құмар.Ауылда қара сирақ балақайдыңАстауға шомылғанын көргенім бар.Есімде ауыл күні..

Қонақта жиі боламыз, төрге де жиі шығамыз,Мейман боп барсақ айып па, атадан қалған мұрамыз.Шешенге бізді балай ма, дəметіп бір сөз қалды ма?!Аузыма..

Айналайын, қазағым, қайран, елім,Мұңыңды айтар Абайым қайда менің?!Енді неге қызыл тіл күрмеледі,Жиын-тойда шаттанып, сайрап едім.Көк аспан мен қара..